Waarom worden kalfjes achtergelaten?

Als je regelmatig in de natuur te vinden bent, heb je vast al eens een jong dier gespot. Zo zie je bijvoorbeeld: een jong konijntje dat uit het hol kruipt, een merel die de jongeren voedt of een groepje herten met kalfjes.

Het kan ook voorkomen dat je een kalfje van een ree helemaal alleen in het gras ziet liggen. Dit heeft echt niks te maken met de moeder die het kalfje heeft achtergelaten. Reeën zijn bij gevaar kwetsbaar, omdat ze niet kunnen vliegen en ze geen hol graven om hun kalfjes in te verbergen. Als de reeën op zoek gaan naar voedsel zijn de kalfjes in het bijzonder kwetsbaar voor: lynxen, wolven en honden die loslopen. Een volwassen ree kan makkelijk wegrennen van dit gevaar, maar de kalfjes kunnen niet volgen. Daarom 'verstopt' een ree haar kalfjes in het hoge gras, ze liggen allemaal apart maar nooit heel ver van elkaar vandaan.

Er wordt vaak gedacht dat herten zich wel kunnen verdedigen, omdat ze zo groot en sterk lijken. Niks is minder waar. Tot de familie van de herten behoren een aantal grote soorten, zoals: het edelhert, het damhert en de eland en een kleinere soort is: de ree. De grote soorten zijn groter dan reeën en leven vooral in groepen, wat deze soorten dus inderdaad sterker maakt. De ree leeft echter alleen of in een (klein) gezin.

Wat moet je doen als je het kalfje van een ree zonder moeder vind?

Laat het kalfje vooral liggen, het is de bedoeling dat het ´verstopt´ blijft in het hoge gras. Waarschijnlijk is de moeder in de buurt en komt het later de kalfjes zoeken. Raak het jonge dier niet aan en hou je hond aan de lijn. 

Enkele weken later zijn de kalfjes groot genoeg om de moeder te kunnen volgen en zijn ze een jaar lang een familie.